Soms moet je dingen doen die je liever niet zou doen. Het eten van producten waar zelfs je katten hun neus voor ophalen, is zo’n ding. Maar dit is nu precies hoe ver het hier gekomen is sinds ik aan een dieet begonnen ben dat een vermoeidheidsprobleem waar ik al jaren last van heb, moet tackelen. En zo kan het gebeuren dat je ’s morgens bij wijze van ontbijt aan de kamutpops met sojamelk zit. Sojamelk is niet zo lekker -en dat is nog voorzichtig uitgedrukt. Koemelk en suiker zijn twee belangrijke no no’s in dit dieet, dus een simpel bakje cornflakes met melk behoort niet meer tot de mogelijkheden. Dit tot grote frustratie van de katers. Zij keken wel heel vreemd op toen ze van de week na mijn ontbijt in plaats van een bakje melk, een bakje sojamelk uit mochten likken. Na even aan het vreemde goedje geroken te hebben, besloten ze meteen dat dit niet onder het kopje ‘eetbare dingen’ viel. Een harde confrontatie. Dit eten is zo vies, dat zelfs de katers hun neus ervoor ophalen. Ik vond het al niet lekker, maar nu vond ik het helemáál vies!
Met het risico dat mijn katers mij niet meer lief zullen vinden vanwege het soja-ontbijt en in de wetenschap dat ik er zelf ook niet zo vrolijk van zal worden, zet ik toch maar door. Met het vooruitzicht van een mogelijk maatje 36 als ijzersterke motivator!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten