vrijdag 26 september 2008

B-vamp

Eén van mijn (vele) gebreken is mijn voorliefde voor dure dingen. Luxeproducten, welteverstaan – modeartikelen, om precies te zijn. Schoenen, kleding, zonnebrillen (zonnebrillen!!!), tassen... Ik kan geen tijdschrift openslaan zonder jaloers naar de prachtig geklede modellen of sterren te staren, ik kan geen opticien voorbijlopen zonder minutenlang de zonnebrillen van Chanel of Tom Ford te bekijken in de etalage en mijn hebberigheid wordt tegenwoordig stevig aangewakkerd door fashion- en designblogs op het internet. Heel lastig dat je die mooie spulletjes overal tegenkomt, want: mooie spulletjes zijn duur. Het goede nieuws is dan ook dat ik me er niet aan bezondig. Mensen die mij kennen zullen dit hartgrondig beamen, want ik blink niet uit op het gebied van mode. Wie Anne zegt, zegt spijkerbroek. Of gympen, of bodywarmer... Gehinderd door een zeer beperkt budget en een onvermogen om daarmee spetterende outfits samen te stellen, zie ik er altijd wat sportief uit. Als er al een vamp in mij verscholen zit, zal er een heel team aan stylisten aan te pas moeten komen om haar naar buiten te brengen. En oh ja, een geldschieter.

Om toch een beetje vrouwelijker voor de dag te komen, heb ik onlangs mijn Puma’s verruild voor een paar flinke hakken die ik nog in de kast had liggen. Weg met dat sportieve vrouwtje van 1.64 m.; tijd voor de Vrouw met hoofdletter V van 1.74! Daar knap je lekker van op, van een paar hakken! Het is even afzien en vooral de eerste dagen waren je reinste zelfkastijding, maar het begint te wennen. En het leven ziet er mooi uit vanaf deze nieuwe hoogte, dus ik denk dat ik voorlopig gehakt door het leven zal gaan (hoewel dat wel een beetje vreemd klinkt).

Maar zo’n nieuwe liefde voor hoge hakken is natuurlijk vragen om problemen wanneer je een voorliefde hebt voor dure dingen én in het land van monsieur Christian Louboutin woont, de god van de hoge hakken. En jawel hoor, het onvermijdelijke is gebeurd: ik heb het perfecte paar hoge hakken gezien; een mooie slanke hak, fijne stilettohoogte, zacht leer, ritsje op de hiel én een knalrode zool . Een rode zool, in schoenenland betekent dat maar één ding: échte Louboutins. Ja, mijn nieuwe obsessie betreft zwarte enkellaarsjes van Louboutin. Ze hebben zich in mijn hoofd genesteld en fluisteren ‘vamp, vamp, vamp’. Voor een kleine achthonderd Euro zijn ze van mij.

Als ik nou zeker wist dat ik met die achthonderd Euro gegarandeerd tot de vamp-stand verheven zou worden, dan zou ik er voor gaan. Gewoon een half jaar niet eten, de katten op goedkoop kattenvoer zetten en de betaling van gas, licht en water even uitstellen. Waarom niet? Ik zou het zo doen. Maar de realiteit is dat één paar schoenen de vamp niet maken. Géén Louboutins voor Anne dus, maar met een beetje mazzel stap ik binnenkort met een paar goedkope knockoffs door het leven, als B-vamp dan maar.




1 opmerking:

Anoniem zei

Lieve Anne,

Ze zijn inderdaad echt HEEEEL mooi! En ze zouden je ook fantastisch staan... Misschien straks in de uitverkoop? ;-)
Je hebt ook hele mooie goedkope(re) schoenen, die je ook tot VAMP verheffen, want, het echte VAMP-gevoel komt vanbinnnen!!!

Zet m op, lief VAMP-je! xxx van Saar!

ps wat kan jij heerlijk schrijven meis, keep doing it!